nimi roztaczał się szeroko siwy cień liście szumiały nieustannie jak topole na wietrze
lothlorien! krzyknął legolas lothlorien! dotarliśmy na próg złotego lasu niestety jest teraz zima
w mroku nocy wysmukłe drzewa sklepiały korony jak strop nad drogą i strumieniem który wpadał pod ich rozpostarte gałęzie w nikłym świetle gwiazd pnie były szare a drżące liście miały odcień ciemnego złota
lothlorien!