Lider her daim mevcûd hâli, yani statükoyu aşmasını bilen zâttır. Her terakki, ona bir miktar vahdet (yalnızlık) getirir. Çünkü o, daima yeni kıymetlere vusûl etmek arzusundadır. Lâkin bu vusûl, evvelki kıymetlerden infisâl (kopma) ile mümkündür. Bu infisâl, başlı başına bir vahdettir. Yeni kıymetlere erişmek bir servettir, lâkin bu dahi bir tekâmül meselesidir. Bütün bu merâhil (süreçler), hem vahdetin hem de içtimâî beraberliğin devreleridir. Daha yüksek bir ittihâda (birliğe) ulaşmak için, daha derin bir vahdeti idrâk etmek icâb eder.