>Rewolucja 1848 roku w Prusach nie wywołała kryzysów międzynarodowych, które poważnie zagroziłyby istniejącemu porządkowi międzynarodowemu lub pokojowi w Europie, ale nie z powodu braku wysiłków liberałów, którzy zostali włączeni do rządu pruskiego, by uspokoić rewolucjonistów.

>Wkrótce po utworzeniu liberalnego rządu w marcu 1848 roku, nowy minister spraw zagranicznych, Heinrich Alexander von Arnim-Suckow, były ambasador pruski w Paryżu, opracował plan, który nie tylko zagroził pokojowi w Europie, ale był celowo zaprojektowany, by sprowokować wojnę europejską między wielkimi mocarstwami. Podążając śladami idealistów z innych części Europy, którzy oddychali odurzającą atmosferą władzy z 1848 roku, Arnim i inni liberałowie na nietypowych stanowiskach władzy zaproponowali wykorzystanie tej władzy do rozpowszechnienia korzyści płynących z wolności politycznej i narodowej (tak jak ją rozumieli) na resztę świata. Na początku rewolucji 1848 roku entuzjastycznie popierali roszczenia Włochów, Węgrów, Polaków i innych narodowości do wolności politycznej i narodowej, nawet jeśli było to konieczne, kosztem interesów ich własnych państw.